We öppis rund isch wine Ring

«Ringturne» het es «hoelzli», auso e chlyne Waud gheisse, u zwar z Oberdiessbach oder i dr Umgäbig. Wo genau, weiss i nid. Klar isch aber, dass die Ortsbezeichnig mitem Sport, wo me a de Ringe turnet, nüt z tüe het - das hets denn no nid gä. Intressant isch aber, dass es bi dere Ortsbezeichnig grad zwöimau rund geit: «Ring» het scho denn ds Glyche gmeint wie hüt und «-turn» chönnt vom latinische «tornare» cho, wo dräje meint. Müglech isch o, dass ds latinische «turrem» dr Ursprung isch, de wär de ender e «Turn» gmeint. Wüsst dir nid, was das isch? Das Wort het sech im Louf vor Zyt zu «Turm» gwandlet. Das heisst nid, dass dert sicher e Turm isch gstange; mit «Turn» sy o Steue im Gländ bezeichnet worde, wo chly usgseh wiene Turm, auso öppe e Feuse oder e uffäuige Hoger. Weme de das aues zämenimmt, de chönnts de o no sy, dass mit «Ringturne» e rundi Muur umne Turm chönnti gmeint sy - aber e konkrete Hiwys, dass das o so isch gsy, hani kene. Intressant isch no, dass me ir mittuhochdütsche Sprach amene Ring het «Rinc» gseit. Das Wort het ja o no überläbt: Bim Yschfäud für ds Hockey redt me ja öppe no vomene «Rink». Äbefaus z Oberdiessbach gits «Rinkibode» u dä Waud isch de gar nid wyt furt vo der Steu, wo aube d Burg Diessebärg isch gstange. Ganz ähnlech tönt «Ringgis». Das gits im Gebiet vor «Wuche-Zytig» drümau: Z Arni grad ar Strass anne gäge Bigle, de öschtlech vo Äschou u ds bekanntischte «Ringgis» isch ir Gmein Linde. Das isch scho 1530 imene Urbar vo Signou erwähnt, wo drinne d Zinse notiert sy worde für d Güeter, wo dr Junker Ludwig von Diessbach verchouft het. Dert steit «Ringgÿs» drinne. Scho im Signouer Urbar vo 1547 fingt me de die hütegi Schrybwys - «Ringgis» wird auso scho bau 500-jährig! Vor auem d Ändig «-is» dütet druf häre, dass äue nid e Ring dr Ursprung vo dere Ortsbezeichnig isch, sondern ender e Personename. So im Sinn: «das isch am Ringgis sis». I Frag chöme hie öppe «Rinco» oder «Renco», wo früecher no verbreitet sy gsy.