Dr Waud het furt müesse

Ds Wort «Stöck» gits nid nume i Ortsnäme, sondern o bim Jasse. «D Stöck» seit me ja am Wyys, weme vom Trumpf bi de fran­zösische Charte d Dame u dr Chünig het – oder bi de dütsche dr Ober u dr Chünig. Da steut sech natürlech d Frag, was de e Chünig, e Ober u e Dame mit Stöck z tüe hei? Klar isch die Sach nid. Das ligt da dranne, dass ds Wort afe einisch scho im töife Mittuauter isch brucht worde u dass mit däm Wort die verschiedenschte Sache benamset sy worde. Das geit vom Spazierstock, übere Brunnestock, Wurzustock bis zum Wohnstock. Bim Jasse isch d Bezeichnig Stöck villech entstange, wüu me dä Wyys ja ersch seit, we me die zwöiti Charte tuet usspile – vo däm här chönnt das Wort im Sinn vo Stockwärch (Abfoug) i Umgang sy cho. Bi de Ortsnäme isch d Dütig ender chly eifacher. Mit Abstang am meischte chöme die Bezeichnige mitem Wort «Stock» vo Wurzustöck. Wo üser Vor­fahre vor über tuusig Jahr hei aagfange sech hie niederzlaa, isch ds Ämmitau u Äntlibuech zimli starch bewaudet gsy. Die Böim u Büsch umzlaa u abzhoue isch e grossi Büez. Ersch rächt, weme däicht, was me denn für Wärchzüüg het gha. Vo däm här erstuunts nid, dass es viu Ortsnäme git, wo uf das Rode  häredüte. «Vorder» u «Hinder Stöckern» ghöre da drzeu. Eso heisse zwöi Heimet uf dr Aahöchi zwüschem Gougrabe u em Oberfrittebach. Die Ortsnäme meine auso Gägende, wo viu Böim sy umglaa worde us viu Stöck het gha. Im Gebiet vor Wuche-Zytig fingt me d Bezeichnige «Stöckere», «Stöckern» u «Stockere» meh weder zwöi Dotze Mau. So o z Landiswiu: «Stöckere» heisst dert es Heimet. Das isch müglecherwys scho im 15. Jahrhundert erwähnt, uf au Fäu isch i de Amtsrächnige vo de Jahr 1442 bis 1469 für das Gebiet e Ort mit «Jn Stoeken» notiert worde. U imene Urbar vo 1531 isch äbefaus z Landiswiu e «Stock Rüttÿ» erwähnt. Chly ungerhaub vo «Stöckere» gits z Landiswiu o «Stocki».

Das Wort chunnt vom Verb «stocke» wo d Arbeit vom Spaute u Usgrabe vo de Stöck meint. Im nächschte «Ört u Näme» gö mir dene Stöck no chly meh ufe Grund.