Ds Heimet Deichuhulle, isch amene stotzige Bord. / Bild: Bruno Zürcher (zue)
«Deichuhulle» isch eigentlech nid nume dr Name vomene Heimet, sondern grad vonere ganze Syte, wo öschtlech vom Dorf Waukringe z finge isch. Über die Ortsbezeichnig, wo äue scho sehr aut isch, hani gar nid so viu gfunge. Im Durheim-Verzeichnis vo 1845 isch dä Ort aus «Dinkhalde» erwähnt u o uf Charte us dere Zyt isch das stotzige Bord eso benamset.
Es dütet auso drufhäre, dass die Bezeichnig wäge Dinku isch entstange, wo dert isch aabout worde. Das isch e auti Getreideart. Ds Wort «dinkel» hets scho ir mittuhochdütsche Sprach gä. Euteri Bure säge am Dinku o viu «Chorn». Im Idiotikon steit aber, dass «Chorn» meischtens für die Getreideart syg brucht worde, wo dert am meischte syg aabout worde. Inere Urkunde vo 1389 steit zum Byspiu, dass öpper aus Zins pro Jahr het müesse zale: «7 mütt beider kornes, dinkel vnd habern». Grad im Ämmitau isch Dinku historisch gseh sehr hüüfig gsy, später isch de geng meh Weize gsäit worde, bis dr Dinku wäg dr moderne Ernährig wieder i Mode isch cho. Vo dr Lag här isch es scho müglech, dass i dere Haude Dinku guet isch gwachse. Es isch nid grad dr sunnigscht Standort u äue o chly magerer weder angerne Orte z Waukringe. Dass früecher o i höchere Gebiet viu meh Gwächs aabout isch worde, zeigt sech o im Trueber Urbar vo 1531, wo ds «dinckel moß» erwähnt isch. Ganz ähnlech wie Dinku tönt «Dünku». Wäge däm isch müglech, dass bi «Dinku»-
Ortsnäme eigentlech «Dünku» gmeint wäri. Was aber isch miteme «Dünku» oder o «Töichu» gmeint? Es höuzigs Rohr. Me het i dünne Tanndli miteme sehr länge Bohrer dr Chärn usebohrt u die nächär aus Wasserrohr brucht.
Am Byspiu vom Ort «Tülbode», wo chly ob dr Lammschlucht ir Gmein Flüehli z finge isch, chame guet zeige, wie sech das Wort veränderet het: «Tünckel», «Tüchel», Tühel», «Tüel», «Tül». Ds Heimet, wo hüt «Dülboden» heisst, isch bereits 1433 erwähnt worde, u zwar aus «dunckel boden». Im Jahr 1640 isch de «düchell boden» notiert worde – u Düchel hets dert äue o im Bode gha.